Bazı Atatürkçülerin(!) yere göğe sığdıramadığı, bugün de Halk TV de anılan,
Savcı katili, kadın düşmanı, bölücü ermeni dostu Yılmaz Güney’in 1984 yılında Siyamend Othman’ın Türk diplomatlarına ermeniler tarafından yapılan suikastler ile ilgili sorusuna cevabı Taşnak dergisi Armenian Review’da şu şekilde yayınlanmıştır.
“Siyamend Othman: In recent years, Turkish diplomatic missions and personalities
abroad have been subjects of armed attacks by Armenian organizations .
Do you think that these actions can weaken the Turkish regime and contribute to the realization of Armenian demands?
Yılmaz Güney: Perhaps in the beginning these actions could have been justified in that they brought to the attention of world public
opinion the genocide of the Armenian people in the Ottoman Empire in 1915.
But to systemize this method of action will not
lead to weakening the Turkish regime but, on the contrary, will bring its different components together.
Furthermore, I frankly do not think that this line of action can result in the realization of Armenian demands.
In my opinion, the only way open for those Armenians who wish to return to their homeland is to join the struggle of the Kurds and the Turks in the interior to topple
the present dictatorship.
We are always ready to discuss these with Armenians…
…
Yılmaz Güney’in soruya verdiği ilk cevap aynen şöyle;
” Perhaps in the beginning these actions could have been justified in that they brought to the attention of world public
opinion the genocide of the Armenian people in the Ottoman Empire in 1915.”
Bu cevabın ilk cümlesinin Türkçesi şöyledir;
“Belki başlangıçta bu eylemler, 1915’te Osmanlı İmparatorluğu’nun Ermeni halkına yaptığı soykırımı dünya kamuoyunun dikkatine sunulması nedeniyle haklı görülebilirdi.”
Bu cümle sonrası Atatürkçüyüm diyenlerin Yılmaz Güney sevdasını gördükçe elbette aynen şöyle diyorum;
Bu tür Atatürkçüler için,
YILMAZ GÜNEY SENDROMU》STOCKHOLM SENDROMU
Selam ile…
Murat ÇALIK
…
Kaynak: Siyamend Othman, “The Güney File: An Interview with Yılmaz Güney,” Armenian Review 37, no. 3 (1984): 47.