Evladınıza/evlatlarınıza, torunlarınıza veya da ilerde olabilecek çocuklarınıza üç tane mektup yazdığınızı düşünün…
Bu üç mektubu da Yaradan’ı ve en kutsallarınızı şahit tutarak, yalansız ve abartısız yazacaksınız…
İlk mektup onların hayata atıldığı yani sizden ayrıldığı ve/veya uzağa gittiği gün açıp okuyacakları mektup olsun…
İkincisi evlendiği ve/veya evlat sahibi olduğu gün açıp okuyacağı mektup olsun..
Üçüncüsü de siz öldüğünüz gün açıp okuyacağı mektup olsun…
Birinci ve ikinci mektubunuzda ona/onlara hayat tecrübenizi anlatıp nasihat vereceksiniz,
Üçüncü mektubunuzda ise vatan ve millet sevgisiyle yetiştirdiğiniz evlatlarınıza vatanınız ve milletiniz için hiçbir karşılık beklemeden neler yaptığınızı bir hakime hesap verir gibi anlatacaksınız…
Şimdi dediklerimi bir düşünün ve aklınızdan o üç mektubu doldurun…
Eğer üçüncü mektubunuz en uzun mektubunuz oluyorsa, siz de boş gelip boş gitmeyenlerdensiniz demektir…
Hayatta sadece maddi şeylerin önemli olduğu öğretilerek büyütülen bir çocuğun başta kendi olmak üzere kimseye faydası olmaz…
Selam ve saygılarımla…
Murat ÇALIK
